Tasiemczycę wywołują pasożyty bytujące w przewodzie pokarmowym, nazywane tasiemcami. Jest kilka rodzajów tasiemców, które różnią się budową, przebiegiem choroby, sposobem zarażania. Tasiemce dostają się do przewodu pokarmowego poprzez połknięte jaja (choroba „brudnych rąk”) albo jako wągry, czyli larwy w mięsie surowym lub z niedostateczną obróbką cieplną.
Bardzo rozpowszechniony jest tasiemiec uzbrojony, którego wygląd jest typowy dla tych pasożytów. Główka ma narządy czepne, dzięki którym tasiemiec może przyczepić się do ściany jelita. Dalej jest szyja, która jest strefą wzrostu i człony – kolejno: niedojrzałe, rozrodcze i jajowe. Tasiemiec potrzebuje dwóch żywicieli. Żywiciel pośredni to bydło, świnie oraz ryby, w których mięsie bytują wągry, które są forma przetrwalnikową. Po zjedzeniu zarażonego mięsa przewodzie pokarmowym wągry rozwijają się do postaci dojrzałej. Część jajowa tasiemca odrywa się i jest wydalana z kałem. Poprzez brudne ręce jaja mogą dostać się z żywnością i wodą do organizmu człowieka, który również staje się żywicielem pośrednim.
Tasiemczyca na początku nie daje żadnych objawów, ale zdarzają się bóle brzucha, brak apetytu, nudności, wymioty, odwodnienie, osłabienie i spadek masy ciała. Czasem występuje niedokrwistość, ponieważ niektóre tasiemce zużywają duże ilości witaminy B12.
Diagnoza tasiemczycy polega na wykrywaniu jaj w kale oraz ustaleniu jaki to rodzaj tasiemca. Leczenie polega na podaniu jednego z dwóch preparatów, ale w przypadku bytowania tasiemca poza jelitem konieczny jest zabieg chirurgiczny. Profilaktyka to przestrzeganie higieny osobistej, unikanie surowych potraw, odrobaczanie zwierząt likwidacja niektórych żywicieli pośrednich (pchły).